Dzisiaj mija 254 lat od bitwy konfederatów barskich z wojskami rosyjskimi jaka miała miejsce w pobliżu naszej rzeki Zielawy pod Łomazami przed Studzianką. Wydarzenia rozegrały się 15 września 1769 roku na granicy Studzianki, Łomaz i Szymanowa na tzw. Głuchu. W starciu zginął płk Franciszek Ksawery Pułaski, brat Kazimierza. Warto podkreślić, że walczył tutaj sam Kazimierz Pułaski a po przeciwnej stronie walczył słynny dowódca Aleksander Suworow. Jeszcze po II wojnie światowej, w pobliżu rzeki Zielawy, istniało „stare cmentarzysko”, które według podania miało być śladem jakiejś dawnej, wielkiej bitwy. Bitwa na Głuchu wymieniona została nawet w „Zemście” A. Fredry w akcie IV scenie 1. Cześnik Raprusiewicz dobywając szablę mówi: He, he, he! Pani barska! Pod Słonimiem, Podhajcami, Berdyczowem, Łomazami dobrze mi się wysłużyła.
Na pamiątkę tej batalii z inicjatywy Macieja Jarockiego, pomocy Mirosława Panasiuka, państwa Bańkowskich i wsparciu samorządu gminy Łomazy odsłonięty został pamiątkowy kamień. W uroczystości udział wzięli uczniowie miejscowej szkoły, władze samorządowe i mieszkańcy. Złożone zostały kwiaty i znicze. W imieniu mieszkańców Studzianki wieniec złożyli radny Grzegorz Wysocki z przedstawicielami młodego pokolenia Wiktorią Dziobek i Janem Kożuchowskim.
Jest to kolejne miejsce historyczne, które doczekało się godnego upamiętnienia. Pamiątkowy obelisk staje się kolejnym miejscem, które stanowić będzie ciekawostkę turystyczną. Jak dotąd o bitwie informowała jedynie tablica informacyjne przy pobliskiej szosie Łomazy – Studzianka.
Wracając do przebiegu bitwa to kwartalnik „Echo Studzianki” z 2012 roku nr 13-14 podaje, że rankiem (15 września 1769r.) konfederaci znienacka zostali zaatakowani przez Rosjan. Po nadejściu od wschodu oddziału Castelliego, sytuacja Pułaskich stała się tragiczna. Kazimierz na czele kilku najdzielniejszych chorągwi zdołał jeszcze stawić zacięty opór. W tym czasie część konfederatów zdołała wydostać się z okrążenia. Następnie Pułascy wycofali się w kierunku Łomaz, cały czas ścigani przez Rosjan (za ujęcie Pułaskich „żywcem” Suworow wyznaczył wysoką nagrodę). Na polach między Łomazami, Studzianką i Lubenką doszło do bitwy. W pewnym momencie Kazimierz Pułaski i część jego oddziału została otoczona. Z tej tragicznej sytuacji wybawił go brat, który przybył z odsieczą. Sytuacja uległa zmianie i Rosjanie musieli się wycofać. Atak kolumny płk. Rönne został odparty. Po krótkim czasie od strony Łomaz pojawili się rosyjscy karabinierzy dowodzeni przez Castellego. Pułascy szukając ocalenia, brawurowo zaatakowali Rosjan. Franciszek dopadł wówczas Castellego, ten jednak strzelił wcześniej do niego z pistoletu z bliskiej odległości. Na miejsce bitwy nadciągnęły kolejne oddziały wojsk Suworowa. Ranny w ramię Kazimierz, z resztkami rozbitych oddziałów próbował przebić się przez okrążenie. W tym czasie zaczął padać deszcz, który ułatwił mu odwrót, zacierając jednocześnie ślady. W ten sposób K. Pułaski ocalał. Według różnych źródeł sam przebieg bitwy różni się znacząco. Niektóre podają na przykład, że ocalało jedynie kilkunastu konfederatów z Kazimierzem Pułaskim na czele. Do tego znaleźć można wzmianki, jakoby F. Pułaski poległ pod Włodawą i pochowany został we wspólnej mogile konfederatów koło kościoła paulinów we Włodawie (Sławomir Hordejuk, Echo Studzianki nr 13-14 z 24.12.2012r. s. 5)
W niedzielę 3 września 2023 roku mieszkańcy Studzianki wraz z Sołtysem Stanisławem Dziobkiem reprezentowali gminę Łomazy na stoisku promocyjnym podczas Powiatowych Dożynek w Drelowie.
Przygotowaliśmy promocję STUDZIANKI. Nie zabrakło potraw tatarskich i regionalnych. Wystrój i aranżacja ekspozycji nawiązywały do charakterystycznych elementów naszej miejscowości.
Stoisko wsparła grupa śpiewacza STUDZIANCZANIE, Diana Wołoszko,
To przyniosło wyróżnienie w kategorii stoisko.
3 miejsce w konkursie na najsmaczniejszy chleb dla Agnieszki Olichwirowicz.
Serdecznie dziękujemy wszystkim którzy pomagali i przygotowywali nasze stoisko.
W minioną niedzielę 27 sierpnia 2023 roku w Łomazach odbyło się Gminne Święto Plonów. W wydarzeniu udział wzięli mieszkańcy Sołectwa STUDZIANKA. Przez kilka dni przygotowywali piękny i okazały wieniec. Wykonany z troską o każdy detal wyglądał pięknie. To zasługa kilkunastu osób: Alicja Mirońska, Mirosława Brodacka, Teresa Dziobek, Diana Wołoszko, Małgorzata Hryniewicz, Małgorzata Kaczan, Władysława Sawicka, Agnieszka Wysocka – Kukawska, Małgorzata i Józef Szenejko, Wiesława Kobrzyńska, Wanda Daniewicz, Adrian Niedźwiedź,Anna Niedźwiedź, Bożena Kowalczyk, Monika, Wikoria i Stanisław Dziobek.
Ponadto pomogli inni mieszkańcy przygotowując stoisko promocyjne na którym nie zabrakło strojów oraz potraw tatarskich i regionalnych, elementów promocyjnych Naszej miejscowości a także eksponatów z Muzeum Wsi Podlaskiej Państwa Józefaciuków. Wydarzenie uświetnił zespół STUDZIANCZANIE w korowodzie dożynkowym. Wieniec w korowodzie nieśli: Krzysztof Arseniuk, Damian Wołoszko, Tomasz Malewicz i Tomasz Hryniewicz a tabliczkę z napisem Studzianka dzierżył Marek Wołoszko. Poza mieszkańcami szykującymi i niosącymi wieniec stoisko przygotowali i pomagali przy jego aranżacji: Małgorzata, Mariusz i Dariusz Kukawscy, Agnieszka i Leszek Olichwirowicz, Tomasz Malewicz, Grzegorz Wysocki, Anna Niedźwiedź, Mikołaj Wysocki, Wiesław Węda, Stanisław Brodacki. Ekspozycja będzie w najbliższą niedzielę reprezentować Gminę Łomazy na Dożynkach Powiatowych w Drelowie. Dziękujemy serdecznie wszystkim za pomoc, zaangażowanie, poświęcony czas, energię i środki na godne reprezentowanie Sołectwa.
Instytut Archeologii UMCS na zlecenie Narodowego Instytutu Konserwacji Zabytków w Warszawie, przeprowadził badania wykopaliskowe na terenie „Meczeciska” – miejsca, gdzie stał meczet – położonego w miejscowości Studzianka, gm. Łomazy, pow. Biała Podlaska.
Zgodnie z przekazami historycznymi meczet w Studziance był oddany do użytku w 1817 r. W sierpniu 1915 roku wycofujące się wojska rosyjskie spaliły świątynię. Potem, meczetu nigdy nie odbudowano. 26 listopada 1921 roku ostatni imam Maciej Bajrulewicz przekazał teren pod budowę miejscowej szkoły. W grudniu 2022 roku, południową część działki 352 w Studziance – pomiędzy gmachem szkoły, a garażami i granicami parceli – rozpoznaniu nieinwazyjnemu poddał dr hab. prof. UKSW Fabian Welc.
Jak opisano w raporcie anomalie zarejestrowane przez urządzenie georadarowe szczególnie intensywnie rysowały się na głębokości do 20-30 cm. Część z nich, wzdłuż płotu działki 353, układała się w liniowe struktury. Dnia 23 czerwca 2023 r. Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków delegatura w Białej Podlaskiej wydał pozwolenie na przeprowadzenie badań archeologicznych na terenie Meczeciska w Studziance. W pierwszej kolejności, detektorem metali wykonana została prospekcja terenu przewidzianego pod prace wykopaliskowe. Poszukiwania rozszerzono o teren położony przed frontonem szkoły.
Przeszukiwanie wykrywaczem metali przyniosło kilkadziesiąt sygnałów. Z czego tylko dwa można powiązać z okresami historycznymi. Pierwszym z nich jest cynkowy guzik dwuwarstwowy z dwoma otworami, datowany na pierwszą połowę XX wieku. Ten przedmiot został znaleziony w poziomie darniowym, w pobliżu południowego narożnika szkoły.
Drugim jest półgrosz Stanisława Augusta Poniatowskiego, wybity w 1768 roku w warszawskiej mennicy. Na ten numizmat natrafiono przed wejściem do szkoły. Pozostałe znaleziska monetarne pochodzą z końca XX i początku XXI wieku, z czego tylko 2 można datować na pierwsze dziesięciolecia PRL.
Na niespodziewane znaleziska natrafiono w centralnej części placu, gdzie zaplanowano wytyczenie wykopów badawczych – w warstwie piachu o miąższości około 30 cm spoczywały dziecięce zabawki. Można sądzić, co zostało potwierdzone w czasie wykopalisk, że była to piaskownica.
W miejscu liniowych anomalii przy południowo-wschodniej granicy działki wykonane zostały 3 odwierty świdrem oczkowym. W pierwszym z nich, na głębokości ok. 30 cm, ujawnione zostały fragmenty zbutwiałego drewna. Początkowo, obecność organicznych pozostałości próbowano łączyć linowym echem georadaru i doszukiwać się w tej korelacji podwalin budowli. Założone wykopy wskazały, że mamy do czynienia z rozległym systemem korzeniowym drzew.
Prace wykopaliskowe zrealizowano pomiędzy 10 a 18 lipca 2023 roku. Brali w nich udział studenci kierunków archeologia i historia UMCS w Lublinie a także wolontariusze z miejscowości Studzianka i Łomazy, związani ze Stowarzyszeniem Rozwoju Miejscowości Studzianka.
W eksplorowanej przestrzeni odnotowano obecność 17 jam. Jedną z nich był opisany wkop pod przyłącze teleinformatyczne. Pozostałe jamy powstały w pierwszej połowie wieku XX. Część z nich mogła zostać wykopana na przełomie XIX i XX wieku. Należy podkreślić, że zasięg zniszczeń wywołanych budową i remontem szkoły, w większości wypadków, zatarł relacje pomiędzy poszczególnymi warstwami. Z tych względów precyzyjniejsze ustalenia chronologiczne nie są możliwe. W przeważającej części jam występowały zniszczone fragmenty naczyń, lecz specyfika tego rodzaju źródeł wyklucza rozdzielenie materiałów XIX od XX-wiecznych. Na tym tle wyróżnia się dno talerza, opatrzonego sygnaturą Włocławskiej Fabryki Fajansu Józefa Teichfelda i Ludwika Asterbluma, działajaca w latach 1882-1918.
Przeprowadzone badania archeologiczne na terenie Meczeciska w Studziance, wskazują że budowa i kolejne remonty szkoły w znacznym stopniu zniszczyły historyczne poziomy użytkowe. Pośród odsłoniętych 17 jam, zagłębionych podłoże geologiczne, za najważniejsze uznajemy doły posłupowe, z których 6 ustawionych jest w dwóch rzędach odchylonych od północy o około 25°. Na osi wschód-zachód dzieli je około 2 metry, zaś północ-południe – ok. 2,2 m. Trzy doły posłupowe, o znacznie solidniejszej obstawie, położone były na zewnętrz w stosunku do opisanych wcześniej. Na osi wschód-zachód oddalone były o około 8 m, natomiast w przeciwnym kierunku – o niespełna 6 metrów. Podkreślić przy tym należy, że założenie wyznaczone przez słupy ma kontynuację pod fundamentami szkoły. Najtrudniejszą wydaje się być interpretacja odkrytych rzędów słupów. Stanowiły one najpewniej element konstrukcyjny budynku wzniesionego w technice słupowej. Obiekt ten powstał przed wystawieniem szkoły, a jej budowa i kolejne remonty doprowadziły do zniszczenia części naziemnej. Nie możemy zatem wnioskować – jak połączono ze sobą te słupy, co rozpierało konstrukcję, a co ją stężało? Nie mniej jednak, istnienie założenia drewnianego wydaje się mieć dostatecznie mocne dowody.
Zebrane w trakcie badań archeologicznych informacje – głównie stratygrafia – pozwalają powstanie założenia wyznaczonego przez rzędy słupów przesunąć w głąb XX wieku, na czasy przed wybudowaniem szkoły. Nie można jednocześnie wykluczyć, iż obiekt ten został wystawiony w XIX stuleciu. Różnice w technologii wykonania powszechnych naczyń ceramicznych z XIX i początku XX stulecia, także odnalezionych na terenie Mecziciska, są właściwie nieuchwytne / niemożliwe do wskazania. Być może, próbka drewna ze słupa w obiekcie nr 14 pobrana do datowania metodą C14, przyniesie pewniejsze ustalenia. Najtrudniej jest rozstrzygnąć – czy pozostałości budowli wyznaczonej przez rzędy słupów są podwalinami meczetu, wystawionego w 1817 r. i spalonego latem 1915 r. W przebadanej przestrzeni nie odsłoniliśmy poziomów spalenizny, które można by identyfikować ze zniszczonymi ścianami świątyni. Nawet przy założeniu, że pogorzelisko zostało uprzątnięte, to nie wydaje się aby usunięto wszystkie destrukty. Nie wydaje się również, aby przez minione 100 lat pokłady węgli drzewnych rozłożyłyby się i nie były czytelne w sekwencji nawarstwień. Chyba że przyjmiemy, iż budowa i remonty szkoły doszczętnie zniosły ślady pożogi. Konfrontując wyniki prospekcji georadarowej i poziomów odsłoniętych w wykopach archeologicznych nie odnajdujemy wspólnych punktów. Najsilniejsze anomalie rejestrowane przez georadar były zbutwiałymi korzeniami drzew lubwspółczesnymi zaburzeniami.
Jeżeli w istocie w badanym miejscu stać mógł tylko meczet, a nie inna budowla z XIX-XX w., to odsłonięte rzędy słupów należy powiązać z muzułmańską świątynią. Jednak, część budowli znajduje się pod fundamentami szkoły, koniecznym zatem jest kontynuowanie rozpoznania metodami wykopaliskowymi. Postulować należy także o przeprowadzenie badań nieinwazyjnych na placu przed frontonem szkoły. Lecz, przede wszystkim konieczna jest kwerenda map katastralnych.
Autor: Łukasz Węda na podstawie raportu badań który przygotował dr Rafał Niedżwiadek (UMCS)
Zapraszamy na niezwykły bieg z przeszkodami na dystansie 5 km 23 lipca 2023 r. o godz. 15:00. Trasa IV Tatarskiej Ekstremalnej Piątki prowadzi po lasach tzw. Łysej Góry w Studziance. Zawodnicy będzie mieli do pokonania 26 przeszkód terenowych.
Tatarskie rączki czyli ręczna rzeźnia- zadaniem zawodnika jest zwinąć linkę długości 15 metrów na kołek do którego przywiązana jest opona i podbiec z nią do stanowiska 2 tam zostawiając
Pod drutem – czołganie się w piachu pod drutem kolczastym
Okop – przejście przez wąski tunel
Ścianka Tatara – wspinanie się po ściance górą
Kółka – przejście przez koła
Poligon – czołganie się przez dwa doły
Magiel – pokonanie przeszkody dołem
Wspinaczka – wspinanie się po oponach
Pajęczyna – pokonanie zasieku z linek
Opony – pokonanie na czworaka opon przez środek
Dziki rów – bieg rowem na końcu, którego należy wejść w zastawkę i wyjść górą.
Hopki – skoki przez płotki
Dołek – pokonanie dołem dołka z wodą
Wbijanie gwoździ – zawodnik ma za zadanie wbić 3 pięciocalowe gwoździe w kłódkę drewna do samego końca.
Antyperspirant – przejście przez bajoro
Rzeka pod prąd – pokonanie 400 m rzeki pod prąd
Tatarski drąg – bieg z drewnianym drągiem wokoło cmentarza tatarskiego
Przyczepy – przebiegnięcie przez przyczepy górą
Lina – wspinanie się na linie do góry aż do dotknięcia dzwonka
Strzelanie z łuku – zawodnik ma za zadanie trafić w tarczę z łuku z odległości 10 metrów. Gdy trafi to biegnie dalej, strzela max. 5 razy. Gdy nie trafi ani razu traci opaskę.
Płotek – pokonanie płotka z drewna
Oponki – bieg po rowie wypełnionym oponami
Spacer Tatara – zadanie polega na napełnieniu piachem dwóch wiader przy pomocy saperki i przeniesieniu ich w wyznaczone miejsce pełnym wysypaniu i przyniesieniu wiader na miejsce nasypywania.
Pod siatką – pokonanie górki i pełzanie pod siatką
Zemsta Tatara – wspinanie się na linie do góry w celu pokonania przeszkody.
Dokręcenie śruby – zadanie polega na odnalezieniu przez zawodnika dwóch pasujących nakrętek wraz z podkładką w środku i przekręcenie ich przez cały gwint.
W minioną niedzielę 4 czerwca 20203 roku w Studziance organizowaliśmy Dzień Dziecka. W tym dniu ponad 50 dzieci z opiekunami uczestniczyło w pływaniu kajakiem ze Studzianki do Ortela Królewskiego. Następnie przy świetlicy obyły się gry, zabawy i animacje poprowadzone przez animatorkę Monikę z firmy Rodak dzięki dofinansowaniu z środków gminy Łomazy. Najmłodsi mieli także możliwość skorzystania z placu zabaw oraz strzelania z łuku. Każdy otrzymał także słodkie upominki.
Dziękujemy serdecznie wszystkim za pomoc w przygotowaniu i przeprowadzeniu tego wydarzenia.
W sobotę 3 czerwca 2023 roku w świetlicy w Studziance odbyło się Wiosenne Spotkanie z Piosenką Ludową. W wydarzeniu udział wzięły zespoły ludowe z terenu gminy Łomazy, Sosnówka i Piszczac:
– Studzianczanie ze Studzianki,
– Luteńka z Koszoł,
– Macierz z Ortela Królewskiego,
– Pohulanka z Kopytnika
– Raz na ludowo z Huszczy
– Zielona Kalina z Dubowa,
– Kaczeńce z Czosnówki
Gośćmi spotkania byli Wójt Gminy Jerzy Czyżewski, Radny Powiatowy Arkadiusz Maksymiuk, Radny miejsowości Studzianka Grzegorz Wysocki.
W ramach warsztatów kulinarnych prowadzonych przez Mirosławę Brodacką przygotowany został poczęstunek. Każda z przybyłych formacji zaprezentowała publiczności swoje pieśni.
Działanie zostało dofinansowane z Urzędu Gminy Łomazy w ramach zadania zleconego. Imprezę przygotowała grupa Studzianczanie. Imprezę wsparł Gminny Ośrodek Kultury w Łomazach i firma Darmix Dariusz Kukawski.
W Studziance przy świetlicy oddany został do użytku plac zabaw. Działania, które rozpoczęto realizować jeszcze w 2022 roku zostały sfinalizowane 31 maja 2023 roku.
W trakcie prac mieszkańcy Studzianki oraz członkowie OSP Studzianka oczyścili i wykorytowali teren przy świetlicy pod plac zabaw. Ustawiono zakupione urządzenia zakupione w ramach realizacji projektu „Aktywnie dla najmłodszych” w 2022 roku w ramach Konkursu Grantowego w ramach Projektu Aktywna Lubelszczyzna. Następnie położono włókninę aby zahamować wzrost chwastów. Ze środków Stowarzyszenia zakupiono 40 m3 piachu i materiały na ogrodzenie. Z nich wykonano ogrodzenie wraz z furtką wejściową. Całą prace przy ustawieniu elementów oraz wykonaniu ogrodzenia wykonali strażacy z Ochotniczej Straży Pożarnej w Studziance, wolontariusze wsparci przez miejscowych przedsiębiorców, którzy użyczyli sprzętu oraz ofiarowali cement. Wszyscy zaangażowali się w rozplantowaniu piachu przy pomocy grabi i łopat. Ustawiono ławki przez placem zabaw. Zamieszony został regulamin korzystania z obiektu.
Plac zabaw został wyposażony w specjalistyczne urządzenia z myślą o integracji wszystkich uczestników. Należy podkreślić, że będzie on pełnił funkcje integracyjne dla rodziców lub opiekunów dzieci, którzy podczas zabawy ich dzieci będą mogli między sobą wymieniać swoje doświadczania zawiązane z rodzicielstwem i opieką nad najmłodszymi. Projekt doprowadzi do rozwoju atrakcyjności miejscowości Studzianka. Wyposażenie sfinansowano przez Stowarzyszenie Rozwoju Miejscowości Studzianka, środków funduszu sołeckiego Gminy Łomazy na 2022 rok oraz Narodowy Instytut Wolności ze środków Funduszu Inicjatyw Obywatelskich na lata 2021-2030.” Operatorem projektu jest Stowarzyszenie „Czajnia” oraz Centrum Wolontariatu w Lublinie
Stowarzyszenie Rozwoju Miejscowości Studzianka zaprasza na Dzień Dziecka w dniu 4 czerwca 2023 r. Zaczynamy o godz. 12:00 pływaniem kajakiem ze Studzianki z okolic mostu na Szenejkach do Ortela Królewskiego. Następnie od godz. 14:30 przy świetlicy odbędą się gry, zabawy oraz animacje dla dzieci. Będzie można postrzelać z łuku i skorzystać z nowo otwartego placu zabaw. O 16:00 zapraszamy dorosłych na spływ kajakowy ze Studzianki do Ortela Królewskiego. O godzinie 18:30 odbędzie się spotkanie integracyjne dla pełnoletnich w świetlicy.
Udział mieszkańców Studzianki w pływaniu kajakiem jest bezpłatny. Pozostali dzieci 20 zł osoba i dorośli 50 zł za osobę.
Aleksandra Niczyporuk ze Studzianki uczęszczająca do Przedszkola Samorządowego w Łomazach zajęła III miejsce w konkursie plastycznym „Dzieci ilustrują bajki Józefa Ignacego Kraszewskiego” organizowanym przez Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego w Romanowie. Należy podkreślić, że w konkursie wzięło udział 111 uczestników. Ola podczas uroczystej gali podsumowującej konkurs odebrała dyplom i nagrody rzeczowe. Wielkie gratulacje.
21 maja roku 2023 OSP Studzianka zajęła 2 miejsce w gminnych zawodach strażackich. Miejsca ustaliła jedynie minimalnie ekipie z Huszczy.
W zawodach udział wzięli: Mieczysław Łukaszuk, Krzysztof Fuks, Jarosław Bańkowski, Karol Brodacki i Mateusz Brodacki, Przemysław Kowaleńko, Damian Zając, Czarek Kukawski, Łukasz Jaśkiewicz, Dawid Wysocki, Tomasz Malewicz, Robert Kowaleńko i szeryf Konrad Bojarczuk.
Brawo i gratulacje chłopaki. W kolejnym roku pokazaliście się z bardzo dobrej strony.
Na dzieci i młodzież można zawsze liczyć!!! Ponad 120 młodych osób plus dorośli z terenu gminy Łomazy wzięło 29 kwietnia 2023 roku w akcji Czysta Rzeka podczas której sztab Studzianka sprzątał wspólnie drogi dojazdowe do rzek i pobocza. Najmłodszą sprzątającą uczestniczką była dwuletnia Ala. Wcześniej swoją miejscowość sprzątał sztab w Dubowie Ireneusz Korszeń Kamil Frączek Zebrano 176 worków czyli około 2,5 tony śmieci.
Ilość osób, które się zgłosiły do akcji przebiła liczbę zaangażowanych w poprzednich latach. To zasługa przede wszystkim cykliczności akcji ale i opiekunów z Ela Rusek Agnieszka Garbatiuk na czele z Zespołu Placówek Oświatowych w Łomazach. W pomoc właczyła się Jolanta Ruszkowska wraz ze znajomymi. Akcję wsparła Gmina Łomazy z Marcin Głowacki, Zakład Komunalnik z Białej, Podlaskiej, Łomaskie Stowarzyszenie Rozwoju. W ramach szeroko zakrojonej Operacji Czysta Rzeka #operacjarzeka organizowanej przez wydawcę czasopisma „Kraina Bugu” w Łosicach podzieliliśmy się na kilka grup i zebraliśmy różnorodne śmieci. Były to nieczystości powyrzucane w lasach, przy drogach na terenie gminy Łomazy tj. Obwodnica Łomaz, Łomazy, droga do Kozłów, Korczówka, Studzianka, ulica Kirkucka i las Hały. Każdy uczestnik otrzymał koszulkę akcji, worki foliowe, rękawiczki robocze i słodki upominek od Organizatorów. Gmina Łomazy zapewniła pomoc w transporcie zarówno wolontariuszy jak i zebranych worków. W tym roku najwięcej było butelek tzn. małpek i dwusetek. Ilość zebranego szkła spowodowała że trzeba było szybko szukać worków bo zabrakło. Zespół Szkół w Łomazach (m.in Elżbieta Rusek, Grażyna Skrzyńska) opanował Łomazy: ulicę Kozłowską aż głęboko w las. Drużyna Harcerska w Łomazach (dowodząca Agnieszka Garbatiuk, Anna Anka Marciniuk ) w ponad 30-to osobowej grupie sprzątała Kirkucką i las Hały. Członkowie i wolontariusze Stowarzyszenia Rozwoju Miejscowości Studzianka oraz mieszkańcy Studzianki zajęli się częścią terenu nad rzeką Zielawą, drogą przez wieś i na Koszoły oraz Ortel królewski i Dokudów. Łącznie ten team zebrał 39 worków, kilka opon, plastików od aut i plandekę. W Korczówce dzielnie walczyła młodzież pod kierunkiem Pani Danuty Michalczuk. Przetransportowano zebrane worki, gabaryty i inne znalezione przedmioty nie mieszczące się do worków na punkt składowania odpadów w Łomazach. Serdecznie dziękujemy wszystkim osobom za zaangażowanie i poświęcony czas. Teraz dalszym losem zebranych śmieci zajmie się Gmina Łomazy. Jest to tylko niewielka część tego co znajduje się przy drogach i ulicach. Niby śmieci było mniej niż w poprzednich latach to lekkomyślność ludzi nie zna granic. Mnóstwo porozbijanych butelek i wyrzucanego szkła może przyczynić się do okaleczenia w dużej mierze zwierząt leśnych. Przykre ale sami nie dbamy o nasze lasy i pobocza. Liczę, że tego typu przedsięwzięcia uświadomią najmłodszym, że należy pamiętać o naszym środowisku.
Foto Agnieszka Garbatiuk, Łukasz Węda, Elżbieta Rusek, Anna Marciniuk, Danuta Michalczuk, Mikołaj Wysocki, Marcin Głowacki
Stowarzyszenie Rozwoju Miejscowości Studzianka i Gmina Łomazy we współpracy z Przedsiębiorstwem Wielobranżowym Komunalnik Sp. z o.o. w Białej Podlaskiej zapraszają do udziału w sprzątaniu rzeki Zielawy oraz jej okolicy w ramach ogólnopolskiej akcji Operacja Czysta Rzeka. Tegoroczne wydarzenie jak podają Organizatorzy ma za zadanie „Po raz piąty spotkamy się, żeby posprzątać cenne dla ekosystemu i lokalnych społeczności tereny zielone. Jeśli dobro przyrody i krajobrazu leży Ci na sercu, a widząc śmieci, wołasz o pomstę do nieba, dołącz do nas! Wspólnie możemy zrobić coś dobrego dla świata i nas samych.”. Do akcji przyłącza się stowarzyszenie ze Studzianki z Gminą Łomazy oraz Zespół Placówek Oświatowych w Łomach oraz harcerze. W tym roku będzie ona skupiona na rzekach Zielawa, Żarnica, Lutnia i Grabarka oraz drogach prowadzących do tych akwenów wodnych. Co roku niestety obserwujemy nagromadzenie licznej ilości różnego rodzaju śmieci w korycie rzeki jak i na brzegach. W oparciu o wolontariuszy zamierzamy posprzątać rzeki na obszarze gminy Łomazy zarówno z kajaka jak i pieszo. W tym celu powstał sztab w Studziance, który będzie koordynował całe przedsięwzięcie.
Zachęcamy i zapraszamy do udziału w tej niezwykłej akcji wolontariuszy, którzy mogą zgłaszać się poprzez strone akcji https://system.operacjarzeka.pl/?actionSlug=zielawa2&actionId=668 telefonicznie 501 266 672, emailem stowarzyszeniestudzianka@tlen.pl lub poprzez media społecznościowe do 20 kwietnia 2023r. Można też rejestrować się przez stronę www.operacjarzeka.pl dalej klikając zostań wolontariuszem i wybierając sztab Studzianka. Wolontariusze którzy zgłoszą się w terminie otrzymają pamiątkowe koszulki akcji oraz czeka ich pływanie kajakiem oraz ognisko. Osoby nieletnie powinny posiadać zgodę rodzica lub opiekuna prawnego. Akcja będzie miała miejsce 29 kwietnia 2021 roku. Rozpocznie się przy moście w Studziance w stronę Łomaz o godz. 10:00. Zostanie zakończone zostanie ogniskiem i strzelaniem z łuku na Łysej Górze w Studziance. Całe przedsięwzięcie organizuje wydawca magazynu „Kraina Bugu. Sztab Główny znajduje się w Łosicach. Akcja opiera się o Sztaby Lokalne, które zgłaszają się do akcji na zasadach wolontariatu. Więcej informacji o inicjatywie można znaleźć na stronie https://operacjarzeka.pl
Tadeusz Maziejuk w 2003 roku. Foto „Dziennik Wschodni”.
Zmarł Tadeusz Maziejuk (03.04.1936-01.04.2023)
1 kwietnia 2023 roku w wieku 87 lat odszedł Tadeusz Maziejuk, który przez wiele lat był związany ze Studzianką. Kilkuletni pobyt w Studziance oraz jego zaangażowanie w życie wsi znacznie przyczyniło się do rozwoju Studzianki.
Różaniec odbędzie się 4 kwietnia 2023 roku o godz. 8 w Kaplicy Domu Pogrzebowego „Hades” w Białej Podlaskiej, a następnie wyprowadzenie do kościoła bł. Honorata Koźmińskiego przy ul. Terebelskiej w Białej Podlaskiej o godz. 9. Ciało po mszy zostanie złożone na cmentarzu parafialnym w Białej Podlaskiej.
Oto artykuł który ukazał się w kwartalniku „Echo Studzianki” w 2018 roku pt. „Sportowy duch Tadeusza Maziejuka” nr 1 (35-36) z 14 lipca 2018, s. 24-25
W latach 50-tych XX wieku Studzianka stała się miejscowością aktywną sportowo i turystycznie. W ogromnej mierze stało się tak dzięki Tadeuszowi Maziejukowi – nauczycielowi pracującemu w miejscowej szkole.
W 1956 roku do grona pracowników dydaktycznych szkoły podstawowej w Studziance dołączył Tadeusz Maziejuk z Terebeli. Zbiegiem okoliczności udało mu się odroczyć służbę wojskową w marynarce wojennej i dostać posadę nauczyciela w Studziance. Wcześniej, od 15 sierpnia 1954 roku, był kierownikiem Szkoły Podstawowej w Żukach koło Tucznej. Tadeusz Maziejuk urodził się 3 kwietnia 1936 roku z ojca Stanisława i matki Janiny. Zanim przybył do Studzianki zdobył doświadczenie w działalności Ludowych Związków Sportowych. Od 1953 roku działał w klubie Orły Jagodnica, a od 1954 w klubie Orły Żuki. Po przybyciu do Studzianki stał się motorem powszechnej działalności LZS w Studziance. Dzięki łączności z Związkiem Młodzieży Wiejskiej i Ochotniczą Strażą Pożarną stworzył drużynę żeńskiej piłki siatkowej. W jej skład wchodziły: Helena Kowalewska, Helena Jowik, Leokadia Kowaleńko, Feliksa Niedźwiedź, Kazimiera Chrystowska oraz Jadwiga Dziobek. Drużyna ta po roku treningów została w 1957 roku mistrzem powiatu i województwa LZS. W 1958r. zespół ten uczestniczył w Półfinałowych Mistrzostwach Polski LZS w Dobroszycach na ziemi olsztyńskiej. By drużyna mogła na nich zagrać, Tadeusz Maziejuk najpierw dowiózł ją motocyklem „Junak” do autobusu w Łomazach. Dziewczęta i trener dojechali nim do Białej Podlaskiej. Następnie środkami transportu zabezpieczonymi przez Powiatowy LZS udali się w dalszą drogę. Po pewnym czasie drużynę uzupełniły kolejne, młodsze zawodniczki. Wówczas jedną z najlepszych siatkarek została Helena Kowalewska. Posiadała talent do gry w ataku, szczególnie w zagrywkach „hakiem”. W Studziance zorganizowano miejsce do ćwiczeń. Znajdowało się naprzeciwko szkoły, po drugiej stronie drogi. W tym celu wynajęto hektar piaszczystej ziemi, a następnie urządzono tam dwa boiska piłki siatkowej, 100 metrową bieżnię, skocznię do skoków w dal i wzwyż oraz rzutnię lekkoatletyczną. W soboty, niedziele i święta w godzinach popołudniowych boiska były pełne ludzi. Treningi i zawody oglądały liczne grupy mieszkańców dopingujących dzieci i młodzież. Wielu kibiców próbowało swoich sił w podnoszeniu ciężarków, pchnięciu kulą i grze w siatkówkę. Tadeusza Mazieuka w jego sportowych działaniach wspierały rodziny u których mieszkał: Chwedaczukowie, Niedźwiedziowie, Zieniukowie i Głowaccy. Kibicowały mu także inne familie jak Powszuków, Daniewiczów, Owczaruków, Kobrzyńskich i Wilbików,
Warto wspomnieć, że sam Tadeusz Maziejuk także odnosił sukcesy sportowe. W 1960 pobił rekord Polski w podnoszeniu ciężarka o wadze 17,5 kg, podnosząc go 223 razy. Do 1964 roku uprawiał wyczynowo piłkę siatkową. Szczyt formy osiągnął w 1962 roku, dzięki czemu jako zawodnik Avii Świdnik grał w I lidze. Wraz z drużyną Związku Nauczycielstwa Polskiego z Białej Podlaskiej zdobył tytuł mistrza województwa ZNP i wicemistrza Polski na Mistrzostwach Polski we Wrocławiu. Tadeusz Maziejuk ukończył trzyletnie studium nauczycielskie o kierunku wychowanie fizyczne i obronił pracę dyplomową „Trening siatkarza”. Wraz z drużyną ZNP z Białej Podlaskiej zdobył tytuł mistrza województwa ZNP i wicemistrza Polski na Mistrzostwach Polski we Wrocławiu. Niestety, wskutek wypadku drogowego musiał pożegnać się z karierą sportową. Warto wskazać, że Tadeusz Maziejuk założył Uczniowski Ludowo-Pożarniczy Klub Sportowy Florian w Dubowie. Była to pierwsza tego typu drużyna w Polsce. Wspierał także powstawanie ludowych zrzeszeń w 53 miejscowościach powiatu bialskiego, a także łosickiego i parczewskiego. To właśnie z jego inicjatywy w Studziance w 2001 roku powstał klub Zielawa. Członkowie zrzeszenia w 2007 roku założyli Stowarzyszenie Rozwoju Miejscowości Studzianka. W wywiadzie udzielonym w 25 maja 2003 roku dla „Dziennika Wschodniego” tak mówił o zakładaniu klubów sportowych w małych miejscowościach: Jeżdżę po małych miejscowościach i zachęcam mieszkańców do działania. Pełna integracja środowiska to efekt istnienia Uczniowskich Ludowych Pożarniczych Klubów Sportowych i o to właśnie chodziło założycielowi. W organizację festynów i turniejów angażują się strażacy, młodzież szkolna, rodzice, nauczyciele, proboszczowie. I tak uroczyście każdego roku w maju obchodzone jest święto patrona klubu i jednocześnie Dzień Strażaka. Trener najmocniej związał się jednak z Dubowem, dokąd przybył w 1967 roku. Zajął stanowisko dyrektora miejscowej szkoły. Został również prezesem OSP, którą to funkcję pełnił aż do 2006 roku. Z jego inicjatywy mieszkańcy Dubowa wznieśli Dom Kultury, w którym znajdowała się także remiza strażacka.
Zdobyte przez Maziejuka doświadczenie zaowocowało założeniem po– nad 100 klubów. Ponadto w latach 1974-77 pełnił funkcję naczelnika gminy Łomazy. W międzyczasie skończył 5-letnie zaoczne studia w warszawskiej Akademii wychowania fizycznego. Był inicjatorem budowy szkoły w Łomazach. Wybudowana została wedle jego indywidualnego projektu. Był też jednym z założycieli klubu sportowego Niwa Łomazy. Zmobilizował strażaków i mieszkańców do wzniesienia hali sportowej oraz stadionu. Opiekował się także miejscowym kirkutem. Działał w Radzie Powiatowej LZS w Białej Podlaskiej, której został honorowym przewodniczącym oraz pełnił w Burwinie i Dubowie funkcję wiceprzewodniczącego Rady Wojewódzkiej Zrzeszenia LZS w Lublinie. Ponadto pracował jako nauczyciel w Dobratyczach. Tadeusz Maziejuk za swoją działalność był wielokrotnie nagradzany. W liczącej około 30 odznaczeń kolekcji znajduje się Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Znak Związku OSP. Zasiada w prezydium i był skarbnikiem wojewódzkiego ZLZS. Tadeusz Maziejuk z żoną Haliną dochował się pięciorga dzieci. Mieszkał do końca swoich dni w Białej Podlaskiej.
Bibliografia 1. H. Maziejuk, Słowa jak skiby… Wspomnienia tom II Jagodnica 2010. 2. T. Maziejuk, C. Maziejuk, Ludowa Kultura Fizyczna Sport i turystyka w powiecie bialskim, Biała Podlaska 2015. 3. Relacja ustna Tadeusza Maziejuka spisana w dniu 23.02.2018r. w zbiorach Łukasza Wędy.
