Autor: Łukasz Węda

Wyniki ogólnopolskie

Wyniki do Sejmu https://wybory.gov.pl/sejmsenat2023/pl/sejm/wynik/pow/60100

Wyniki do Senatu https://wybory.gov.pl/sejmsenat2023/pl/senat/wynik/okr/17

Referendum https://referendum.gov.pl/referendum2023/pl/frekwencja/pow/60100

W niedzielę 17 września 203 roku mieszkanka Studzianki Anna Niedźwiedź zajęła 2 miejsce podczas IX Bialskiego Festiwalu Sękaczy, który odbył się w Janowie Podlaskim.

Serdeczne gratulacje.

Warto wskazać, że sękacze w Studziance robią także: Mirosława Brodacka, Eugenia i Agnieszki Stanilewicz oraz Jolanta Niedźwiedź.

Fot. Aneta Niedźwiedź

Dzisiaj mija 254 lat od bitwy konfederatów barskich z wojskami rosyjskimi jaka miała miejsce w pobliżu naszej rzeki Zielawy pod Łomazami przed Studzianką. Wydarzenia rozegrały się 15 września 1769 roku na granicy Studzianki, Łomaz i Szymanowa na tzw. Głuchu. W starciu zginął płk Franciszek Ksawery Pułaski, brat Kazimierza. Warto podkreślić, że walczył tutaj sam Kazimierz Pułaski a po przeciwnej stronie walczył słynny dowódca Aleksander Suworow. Jeszcze po II wojnie światowej, w pobliżu rzeki Zielawy, istniało „stare cmentarzysko”, które według podania miało być śladem jakiejś dawnej, wielkiej bitwy. Bitwa na Głuchu wymieniona została nawet w „Zemście” A. Fredry w akcie IV scenie 1. Cześnik Raprusiewicz dobywając szablę mówi: He, he, he! Pani barska! Pod Słonimiem, Podhajcami, Berdyczowem, Łomazami dobrze mi się wysłużyła.

Na pamiątkę tej batalii z inicjatywy Macieja Jarockiego, pomocy Mirosława Panasiuka, państwa Bańkowskich i wsparciu samorządu gminy Łomazy odsłonięty został pamiątkowy kamień. W uroczystości udział wzięli uczniowie miejscowej szkoły, władze samorządowe i mieszkańcy. Złożone zostały kwiaty i znicze. W imieniu mieszkańców Studzianki wieniec złożyli radny Grzegorz Wysocki z przedstawicielami młodego pokolenia Wiktorią Dziobek i Janem Kożuchowskim.

Jest to kolejne miejsce historyczne, które doczekało się godnego upamiętnienia. Pamiątkowy obelisk staje się kolejnym miejscem, które stanowić będzie ciekawostkę turystyczną. Jak dotąd o bitwie informowała jedynie tablica informacyjne przy pobliskiej szosie Łomazy – Studzianka.

Wracając do przebiegu bitwa to kwartalnik „Echo Studzianki” z 2012 roku nr 13-14 podaje, że  rankiem (15 września 1769r.) konfederaci znienacka zostali zaatakowani przez Rosjan. Po nadejściu od wschodu oddziału Castelliego, sytuacja Pułaskich stała się tragiczna. Kazimierz na czele kilku najdzielniejszych chorągwi zdołał jeszcze stawić zacięty opór. W tym czasie część konfederatów zdołała wydostać się z okrążenia. Następnie Pułascy wycofali się w kierunku Łomaz, cały czas ścigani przez Rosjan (za ujęcie Pułaskich „żywcem” Suworow wyznaczył wysoką nagrodę). Na polach między Łomazami, Studzianką i Lubenką doszło do bitwy. W pewnym momencie Kazimierz Pułaski i część jego oddziału została otoczona. Z tej tragicznej sytuacji wybawił go brat, który przybył z odsieczą. Sytuacja uległa zmianie i Rosjanie musieli się wycofać. Atak kolumny płk. Rönne został odparty. Po krótkim czasie od strony Łomaz pojawili się rosyjscy karabinierzy dowodzeni przez Castellego. Pułascy szukając ocalenia, brawurowo zaatakowali Rosjan. Franciszek dopadł wówczas Castellego, ten jednak strzelił wcześniej do niego z pistoletu z bliskiej odległości. Na miejsce bitwy nadciągnęły kolejne oddziały wojsk Suworowa. Ranny w  ramię Kazimierz, z  resztkami rozbitych oddziałów próbował przebić się przez okrążenie. W tym czasie zaczął padać deszcz, który ułatwił mu odwrót, zacierając jednocześnie ślady. W ten sposób K. Pułaski ocalał. Według różnych źródeł sam przebieg bitwy różni się znacząco. Niektóre podają na przykład, że ocalało jedynie kilkunastu konfederatów z Kazimierzem Pułaskim na czele. Do tego znaleźć można wzmianki, jakoby F. Pułaski poległ pod Włodawą i pochowany został we wspólnej mogile konfederatów koło kościoła paulinów we Włodawie (Sławomir Hordejuk, Echo Studzianki nr 13-14 z 24.12.2012r. s. 5)

Tekst: Łukasz Węda

Żródło www.lomazy.pl

Program:

12.00 – uroczysta Msza Święta w kościele pod wezwaniem Św. Apostołów Piotra i Pawła

13:15 – przemarsz korowodu z kościoła do parku przy Placu Jagiellońskim w asyście Orkiestry Dętej OSP Łomazy

13:30 – CZĘŚĆ OFICJALNA

– prezentacja wieńców

– wręczenie dożynkowego chleba

– powitanie gości

14:00 – koncert Orkiestry Dętej OSP Łomazy

14:15 – występy dzieci

14:20 – występy zespołów ludowych z Gminy Łomazy

(14:20 -„Zielona Kalina” z Dubowa, 14:35 – „Poranna Rosa” z Korczówki,

14:50 – „Luteńka” z Koszoł, 15:05 – „Studzianczanie” ze Studzianki,

15:20 – „Raz na ludowo” z Huszczy”, 15:35 – „Pohulanka” z Kopytnika, 15:45 – „Śpiewam, bo lubię” z Łomaz)

16:00 – występ Moniki Głowackiej

17:00 – koncert Kapeli Ludowej „Podlasiacy”

18:00 – występ Małgorzaty Derlukiewicz

19:00 – 22:00 – dyskoteka

Ponadto: stoiska i prezentacje miejscowości gminy Łomazy, gastronomia i atrakcje dla dzieci.

Opis Radio Biper https://www.radiobiper.info/2023/07/24/ekstremalna-tatarska-piatka-tylko-dla-najtwardszych-biegaczy-film-galeria/

Galeria zdjęć https://www.radiobiper.info/galeria/iv-tatarska-ekstremalna-piatka/

Oto wyniki naszych mieszkańców

1 miejsce kobiet Wioletta Niedźwiedź czas 48:34

3 m-ce open Krzysztof Arseniuk czas 44:20

6 miejsce open Łukasz Węda czas 47:26

1 m-ce klasyfikacja drużynowa Studzianka i przyjaciele

Oto wyniki rywalizacji

http://www.time2go.pl/userfiles/Ekstremalna_Piatka_wyniki_2023.pdf

Instytut Archeologii UMCS na zlecenie Narodowego Instytutu Konserwacji Zabytków w Warszawie, przeprowadził badania wykopaliskowe na terenie „Meczeciska” – miejsca, gdzie stał meczet – położonego w miejscowości Studzianka, gm. Łomazy, pow. Biała Podlaska. 

Zgodnie z przekazami historycznymi meczet w Studziance był oddany do użytku w 1817 r. W sierpniu 1915 roku wycofujące się wojska rosyjskie spaliły świątynię. Potem, meczetu nigdy nie odbudowano. 26 listopada 1921 roku ostatni imam Maciej Bajrulewicz przekazał teren pod budowę miejscowej szkoły. W grudniu 2022 roku, południową część działki 352 w Studziance – pomiędzy gmachem szkoły, a garażami i granicami parceli – rozpoznaniu nieinwazyjnemu poddał dr hab. prof. UKSW Fabian Welc.

Jak opisano w raporcie anomalie zarejestrowane przez urządzenie georadarowe szczególnie intensywnie rysowały się na głębokości do 20-30 cm. Część z nich, wzdłuż płotu działki 353, układała się w liniowe struktury. Dnia 23 czerwca 2023 r. Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków delegatura w Białej Podlaskiej wydał pozwolenie na przeprowadzenie badań archeologicznych na terenie Meczeciska w Studziance. W pierwszej kolejności, detektorem metali wykonana została prospekcja terenu przewidzianego pod prace wykopaliskowe. Poszukiwania rozszerzono o teren położony przed frontonem szkoły.

Przeszukiwanie wykrywaczem metali przyniosło kilkadziesiąt sygnałów. Z czego tylko dwa można powiązać z okresami historycznymi. Pierwszym z nich jest cynkowy guzik dwuwarstwowy z dwoma otworami, datowany na pierwszą połowę XX wieku. Ten przedmiot został znaleziony w poziomie darniowym, w pobliżu południowego narożnika szkoły.

Drugim jest półgrosz Stanisława Augusta Poniatowskiego, wybity w 1768 roku w warszawskiej mennicy. Na ten numizmat natrafiono przed wejściem do szkoły. Pozostałe znaleziska monetarne pochodzą z końca XX i początku XXI wieku, z czego tylko 2 można datować na pierwsze dziesięciolecia PRL.

Na niespodziewane znaleziska natrafiono w centralnej części placu, gdzie zaplanowano wytyczenie wykopów badawczych – w warstwie piachu o miąższości około 30 cm spoczywały dziecięce zabawki. Można sądzić, co zostało potwierdzone w czasie wykopalisk, że była to piaskownica.

W miejscu liniowych anomalii przy południowo-wschodniej granicy działki wykonane zostały 3 odwierty świdrem oczkowym. W pierwszym z nich, na głębokości ok. 30 cm, ujawnione zostały fragmenty zbutwiałego drewna. Początkowo, obecność organicznych pozostałości próbowano łączyć linowym echem georadaru i doszukiwać się w tej korelacji podwalin budowli. Założone wykopy wskazały, że mamy do czynienia z rozległym systemem korzeniowym drzew.

Prace wykopaliskowe zrealizowano pomiędzy 10 a 18 lipca 2023 roku. Brali w nich udział studenci kierunków archeologia i historia UMCS w Lublinie a także wolontariusze z miejscowości Studzianka i Łomazy, związani ze Stowarzyszeniem Rozwoju Miejscowości Studzianka.

W eksplorowanej przestrzeni odnotowano obecność 17 jam. Jedną z nich był opisany wkop pod przyłącze teleinformatyczne. Pozostałe jamy powstały w pierwszej połowie wieku XX. Część z nich mogła zostać wykopana na przełomie XIX i XX wieku. Należy podkreślić, że zasięg zniszczeń wywołanych budową i remontem szkoły, w większości wypadków, zatarł relacje pomiędzy poszczególnymi warstwami. Z tych względów precyzyjniejsze ustalenia chronologiczne nie są możliwe. W przeważającej części jam występowały zniszczone fragmenty naczyń, lecz specyfika tego rodzaju źródeł wyklucza rozdzielenie materiałów XIX od XX-wiecznych. Na tym tle wyróżnia się dno talerza, opatrzonego sygnaturą Włocławskiej Fabryki Fajansu Józefa Teichfelda i Ludwika Asterbluma, działajaca w latach 1882-1918.

Przeprowadzone badania archeologiczne na terenie Meczeciska w Studziance, wskazują że budowa i kolejne remonty szkoły w znacznym stopniu zniszczyły historyczne poziomy użytkowe. Pośród odsłoniętych 17 jam, zagłębionych podłoże geologiczne, za najważniejsze uznajemy doły posłupowe, z których 6 ustawionych jest w dwóch rzędach odchylonych od północy o około 25°. Na osi wschód-zachód dzieli je około 2 metry, zaś północ-południe – ok. 2,2 m. Trzy doły posłupowe, o znacznie solidniejszej obstawie, położone były na zewnętrz w stosunku do opisanych wcześniej. Na osi wschód-zachód oddalone były o około 8 m, natomiast w przeciwnym kierunku – o niespełna 6 metrów. Podkreślić przy tym należy, że założenie wyznaczone przez słupy ma kontynuację pod fundamentami szkoły. Najtrudniejszą wydaje się być interpretacja odkrytych rzędów słupów. Stanowiły one najpewniej element konstrukcyjny budynku wzniesionego w technice słupowej. Obiekt ten powstał przed wystawieniem szkoły, a jej budowa i kolejne remonty doprowadziły do zniszczenia części naziemnej. Nie możemy zatem wnioskować – jak połączono ze sobą te słupy, co rozpierało konstrukcję, a co ją stężało? Nie mniej jednak, istnienie założenia drewnianego wydaje się mieć dostatecznie mocne dowody.

Zebrane w trakcie badań archeologicznych informacje – głównie stratygrafia – pozwalają powstanie założenia wyznaczonego przez rzędy słupów przesunąć w głąb XX wieku, na czasy przed wybudowaniem szkoły. Nie można jednocześnie wykluczyć, iż obiekt ten został wystawiony w XIX stuleciu. Różnice w technologii wykonania powszechnych naczyń ceramicznych z XIX i początku XX stulecia, także odnalezionych na terenie Mecziciska, są właściwie nieuchwytne / niemożliwe do wskazania. Być może, próbka drewna ze słupa w obiekcie nr 14 pobrana do datowania metodą C14, przyniesie pewniejsze ustalenia. Najtrudniej jest rozstrzygnąć – czy pozostałości budowli wyznaczonej przez rzędy słupów są podwalinami meczetu, wystawionego w 1817 r. i spalonego latem 1915 r. W przebadanej przestrzeni nie odsłoniliśmy poziomów spalenizny, które można by identyfikować ze zniszczonymi ścianami świątyni. Nawet przy założeniu, że pogorzelisko zostało uprzątnięte, to nie wydaje się aby usunięto wszystkie destrukty. Nie wydaje się również, aby przez minione 100 lat pokłady węgli drzewnych rozłożyłyby się i nie były czytelne w sekwencji nawarstwień. Chyba że przyjmiemy, iż budowa i remonty szkoły doszczętnie zniosły ślady pożogi. Konfrontując wyniki prospekcji georadarowej i poziomów odsłoniętych w wykopach archeologicznych nie odnajdujemy wspólnych punktów. Najsilniejsze anomalie rejestrowane  przez georadar były zbutwiałymi korzeniami drzew lubwspółczesnymi zaburzeniami.

Jeżeli w istocie w badanym miejscu stać mógł tylko meczet, a nie inna budowla z XIX-XX w., to odsłonięte rzędy słupów należy powiązać z muzułmańską świątynią. Jednak, część budowli znajduje się pod fundamentami szkoły, koniecznym zatem jest kontynuowanie rozpoznania metodami wykopaliskowymi. Postulować należy także o przeprowadzenie badań nieinwazyjnych na placu przed frontonem szkoły. Lecz, przede wszystkim konieczna jest kwerenda map katastralnych.

Autor: Łukasz Węda na podstawie raportu badań który przygotował dr Rafał Niedżwiadek (UMCS)

Oto materiał z drona ukazujący prace wykopaliskowe na Meczecisku w Studziance z lotu ptaka https://www.youtube.com/watch?v=GYOXxx6j0-A

Bieg na 5 km http://www.time2go.pl/userfiles/XII_Tatarska_Piatka_wyniki.pdf

Bieg 300 metrów dziewcząt miejsc I numer 79 czas 1:03:24

miejsce II numer 74 czas 1:04:23

Miejsce III numer 71 czas 1:05:54

300 metrów chłopcy I numer 102 czas 56:11

II numer 128 czas 68:12

III numer 120 czas 1:00:03

Bieg 500 metrów dziewcząt I m-ce numer 107 czas 2:05

Dziewczęta I m-ce numer 10q czas 2:07

II m-ce numer 100 czas 2:20:31

III M-ce numer 78 czas 2:28:98

1 km

I m-ce numer 113 czas 3:37

Dziewczęta miejsce I numer 89 czas 4:05

miejsce II numer 116 5:30