Tuzin Przykazań Łuczniczych
I. Nie będziesz strzelał z łuku swego bez strzały, bo zerwana będzie cięciwa twoja, połamane będą ramiona łuku Twego i będzie płacz i zgrzytanie zębów.
II. Nie dawaj łuku do ręki bliźniemu swemu, zanim nie pouczysz go, aby nie występował przeciw I Przykazaniu.
III. Będziesz woskował cięciwę swoją z całego serca swego i z całych sił swoich, aby nie strzępiła się cięciwa twoja i aby nie poznały z tego wszystkie narody, że nie nacierałeś woskiem cięciwy swojej.
IV. Będziesz wyciągał z maty strzałę twoją starannie i rozglądając się, abyś nie wyłupił oka bliźniego swego, który z tyłu jest.
V. Oglądaj strzałę swoją, iżby nie była pęknięta nasadka twoja i promień twój i abyś strzelając nią nie wystąpił przeciwko I Przykazaniu.
VI. Zakładaj ostrożnie i zdejmuj po strzelaniu cięciwę łuku swego, i nie pozostawiaj na łuku założonej cięciwy swojej, jeśliby miał leżeć na słońcu albo wpaść w ręce niewiernych, których serca są zatwardziałe a umysły nie znają Tuzina Przykazań.
VII. Nie będziesz kierował łuku na bliźniego swego, ani na żonę jego, ani na sługę jego, ani na osła, konia albo rydwan jego, ani na żadną rzecz, która jego jest.
VIII. Nie będziesz strzelał do nierozpoznanego celu, ani w takim kierunku gdzie nie widzą oczy twoje, w co trafi strzała twoja chybiając celu lub odbijając się rykoszetem.
IX. Nie będziesz strzelał stromo w górę, aby przekleństwo nie spadło na głowę twoją, albo na głowę bliźniego Twego, który obok jest.
X. Będziesz miał oczy dookoła głowy i nigdy nie wejdziesz na linię strzału brata swego, ani nie ruszysz zbierać strzał, póki on nie zakończy strzelania swego.
XI. Nie będziesz bez pozwolenia dotykał sprzętu brata swego.
XII. Nie mów fałszywego świadectwa o wynikach brata swego, i nie łżyj o celności swojej bardziej, niż jest to ogólnie przyjęte.