Ł Y S A G Ó R A
Piaszczysta wydma o wys. 143 m n.p.m. Jeszcze w 1926 r. znajdowały się tutaj kamienie z krzyżami oraz ludzkimi szkieletami. Z relacji najstarszych mieszkańców wsi wynika, że była ona „wysokości stodoły”. Pokazywały się tam także wilki. Niektórzy twierdzą, że kiedyś z tego miejsca widać było kościół w Huszczy. Niegdyś była tutaj także strzelnica.
G O Ś C I N I E C
Droga, szosa biegnąca z Łomaz przez Studziankę w kierunku Ortela Królewskiego. Był to dawny Szlak Jagielloński zwany też Wielką Drogą, prowadzący z Krakowa do Wilna
Z A G U M I E N I E
Droga biegnąca równolegle do szosy. Zagum tzn. za stodołami.
Z I E L A W A
Rzeka, prawy dopływ Krzny o długości 68 km i powierzchni dorzecza 1226 km². Wypływa ze sztucznego jeziora Mosty pod wsią Mosty. Płynie w kierunku północno-wschodnim. Przepływa przez miejscowości: Wisznice, Dubicę, Bordziłówkę, Szelest, Łomazy, Studziankę Ortel Królewski, Perkowice i wpada do Krzny pod wsią Woskrzenice Duże.
Główne jej dopływy to: Krynica, Lutnia, Żarnica, Grabarka, Muława
G Ł U C H
Pole, miejsce bitwy 15.09.1769 r. w której zginął płk Franciszek Ksawery Pułaski, brat Kazimierza. W 1931 lub 1932 r., niejaki Bojczewski ze Studzianki odnalazł w tym miejscu szkielety ludzkie, szczątki trumien i zbroje. Około 1935 r. cmentarz zaorano. Według W. Osipiuka z Białej Podlaskiej jeszcze po II wojnie światowej w pobliżu rzeki Zielawy istniało „stare cmentarzysko”, które według podania miało być śladem jakiejś dawnej, wielkiej bitwy. Bitwa na Głuchu wymieniona została w „Zemście” A. Fredry w akcie IV scenie 1. Cześnik Raptusiewicz dobywając szablę mówi: „He, he, he! Pani barska! Pod Słonimem, Podhajcami, Berdyczowem, Łomazami dobrze mi się wysłużyła”.
J A N O S Z Ó W K A (Januszówka)
Nazwa miejscowa drogi. Droga przy której mieszkał Kapitan Samuel Murza Januszewski maior przybocznej gwardyi Napoleona cesarza francuskiego. W 1823 awansował na kapitana w 3. Pułku Ułanów służąc w pierwszym szwadronie pod komendą Józefa Czyżewicza. Jego oddział zajmował miasteczko Łomazy. Za zasługi w powstaniu listopadowym 8 czerwca 1831 r. otrzymał Order Virtuti Militari. Ożenił się z Marianną z Chaleckich 6 stycznia 1825 roku córką Albrechta Chaleckiego i Zofii z Bielaków mającą szesnaście lat, która urodziła mu sześcioro dzieci. Zm. 13 stycznia 1851r.
S Z E N E J K I
Dawny majątek rodu Szenejko, którzy od 1672 r. do 1939 r. byli właścicielami folwarku.
P I S Z C Z A N A
Miejsce wzdłuż rowu biegnące w kierunku Ortela Królewskiego.
G L I N K I
Miejsce, gdzie wydobywano glinę. Tutaj w latach 60-tych XX w. funkcjonowała cegielnia.
NADDATKI
Pola w kierunku Lubenki wydzielone w przeszłości z dóbr łomaskich.
JAMA CZYMBAJA (CZYMBAJOWA JAMA)
Zagłębienie występujące przy rzece Zielawa. W przeszłości była to łąka należąca do Tatara Czymbajewicza.
Z A R U K A
Las uzyskany za poręczenie-„zaruka”,
N I E D Ź W I E D Z I C A
Pole-siedlisko. Według legendy w przeszłości była tutaj puszcza, gdzie miała pojawiać się samotna niedźwiedzica. Istnieje wersja o zamieszkaniu tych ziem przez rodzinę Niedźwiedź.
TATARSZCZYZNY
Pola, które były niegdyś w posiadaniu Tatarów.
MECZECISKO
Meczecisko, zlokalizowane w miejscowości Studzianka w gm. Łomazy. Zajmuje szczególne miejsce w historii regionu i lokalnej społeczności. W Studziance do 1915 roku stał meczet – świątynia tatarska, oddany do użytku sto lat wcześniej i pełniący centralną rolę w w życiu tatarskiej społeczności tzw. dżemiatu, która zamieszkiwała te tereny przez ponad 250 lat. Tatarzy sprowadzili się na te ziemie w 1679 r. gdy król Jan III Sobieski nadał tutaj ziemię rotmistrzowi Samuelowi Romanowskiemu oraz jego żonie Reginie z Kieńskich. Krótko po nadaniu wybudowano we wsi meczet i założono cmentarz (mizar), którego duże fragmenty zachowały się do dzisiaj. W sierpniu 1915 r., podczas odwrotu wojsk rosyjskich, wieś wraz z meczetem została spalona. W 1921 r. ostatni tatarski duchowny Maciej Bajrulewicz przekazał mieszkańcom plac po meczecie pod budowę szkoły. Miejscowa społeczność w 1928 roku na tym placu ufundowała pomnik na 10-tą rocznicę odzyskania niepodległości. Budynek szkoły został wybudowany dopiero po 2 WŚ i placówka funkcjonowała do 2016 roku.
Inne zapamiętane nazwy na podstawie relacji mieszkańców z lat 2010-2014
Bagno Skibniewskiego (fragment pola i łąki niedaleko zabudowań Bolesława Panasiuka);
Bajrulewiczyzna miejsce po dawnym majątku rodziny Bajrulewiczów, niedaleko zabudowań p. Remeszów)
Bedro (łąka pod Dokudowem),
Bród (miejsce w kierunku Lubenki, gdzie po deszczach zbierała się woda);
Buchta (staw);
Glinki ((miejsce, gdzie po wojnie wydobywano glinę
Gładki Bagienek (prawdopodobnie miejsce po dawnym bagnie);
Granica droga w kierunku Koszoł
Haj lub Gaj (miejsce podmokłe, gdzie w przeszłości było bagno, zarośnięte potem przez las olszynowy i maliny);
Granka (droga w lesie między Studzianką, a Koszołami);
Kaliszówka (droga w kierunku Lubenki);
Kąty (fragment brzozowego lasu);
Klipnik (łąka koło p. Kukawskiego);
Kosa Droga; Krasne Bagno (miejsce po bagnie niedaleko dawnych zabudowań Józefa Skolimowskiego);
Mazowsze (miejsce w kierunku Koszoł i Ogrodnik, gdzie przed wojną osiedlała się ludność z Mazowsza, ziemia potatarska);
Mokrzec (polana w lesie k. Józefa Szenejki);
Obłęd (miejsce w kierunku Lubenki, według przekazów osoby znajdujące się w tym miejscu dostawały zaburzeń urojeniowych);
Ochodża (Zaochoża);
Olszany (pastwisko);
Ostrówek (łąki);
Pastewnik (łąka);
Plesy (łąka);
Poddokudów;
Podortel;
Sinocha; Sadzawka Kożuchowskiego;
Sitka (łąka);
Szymkowszczyzna (pole po komasacji, gdzie były najsłabsza gleba, pozostawione przez właściciela o imieniu Szymon, który ok. 1931 r. wyjechał do Ameryki);
Ścianka;
Zaolszyna lub Olszyna (łąki ciągnące się od p. Kubiaka aż do mizaru, niegdyś rósł tam las olszynowy);
Zarzeka lub Zaruka (las k. Józefa Szenejki, rusińskie słowo